Για άλλη μια χρονιά...

Όπως τα τρίτα τελευταία χρόνια, έτσι και φέτος θέλω να γράψω δυο πράγματα λίγες ώρες πριν αλλάξει ο χρόνος...
Συνέβησαν πολλά φέτος!! νομίζω πως το φλουρί έκανε τη δουλειά του... :P Αν κάνω μια ανασκόπηση 365 μέρες πριν μέχρι σήμερα, βλέπω πολύ πολύ όμορφα πράγματα, πολύ πολύ άσχημα πράγματα... όλα στη μνήμη μου... μ'αρέσουν όμως τα όμορφα, και είναι πιο δυνατά...

Σ'ευχαριστώ που είσαι στη ζωή μου, και πάντα βρίσκεσαι εδώ να με κάνεις να νιώσω καλύτερα...
Σ'ευχαριστώ που με κάνεις και νιώθω ανασφάλεια και στο τέλος διαπιστώνω οτι κάνω λάθος... απλά επιβεβαιώνω στον εαυτό μου πόσο πολύ σε αγαπάω...
Σ'ευχαριστώ για τα όμορφες βόλτες που μου έχεις χαρίσει, για το τρενάκι και για όσα θυμάμαι και χαμογελάω...

Ευχαριστώ κι εσένα!!
Που με έκανες να νιώσω τόσο άνετα απο την πρώτη κι όλας στιγμή!!
Που έκανες τα όνειρά μου πραγματικότητα...
Που μου κάνεις δώρο ΣΤΙΓΜΕΣ!! έναν ήχο!! λίγη θάλασσα!!
Που ακούς ένα τραγούδι και θυμάσαι το γέλιο μας!!
Που μου υπενθυμίζεις καθημερινά πως σ'αγαπάω και πως αν δεν υπήρχες θα ήταν όλα αλλιώς!!
Που ανυπομονείς μαζί μου...

Βάσω μου σε αυτό που συζητούσαμε χθες... ΕΙΜΑΙ!! και τώρα που (όπως σου είπα) μου βγαίνει πολύ αγάπη, το ξέρω!! το καταλαβαίνω!!
Σας αγαπάω μικρά μου... Πάντα μαζί!!

Χριστούγεννα...

Χθες, χρονιάρα μέρα , τελευταία μέρα να δω άτομα που ήθελα να δω, χρειάστηκε να πάρω ταξί...
Ξεκινάω λοιπόν από το σπίτι.. βγαίνω από την πόρτα... τόσο άδειος ο δρόμος!! "Φυσικό!" σκέφτομαι... "Οικογενειακή γιορτή!!"Αν και συζητώντας καταλήξαμε πως δεν υπάρχουν πρέπει... κι αν υπάρχουν κακώς!! υπάρχει και το θέλω!! Αν βέβαια το "πρέπει" συμβαδίζει με το "θέλω" τότε μπορείς να αποκαλείσαι "ευτυχισμένος άνθρωπος"!!
Προχωρώντας λοιπόν σκέφτομαι ότι "αφού όλοι επιλέγουν να κάνουν γιορτές με φίλους συγγενείς κλπ εγώ πού θα βρω ταξί??"
Δεν περνάει πολύ ώρα, και ένα άδειο ταξί εμφανίζεται!! Πατάει φρένο για να μπω... αμέσως με πιάνει ένα πλάκωμα στην καρδιά... μπαίνω μέσα, και με όση ζέστη είχα μέσα μου του είπα "Χρόνια πολλά"!!Το εννοούσα!! από τις λίγες φορές που το είπα αυτές τις μέρες επειδή το ήθελα κι όχι επειδή έπρεπε...για τους τύπους...
Ένας κύριος μεγάλος αρκετά σε ηλικία... αλλά με ένα χαμόγελο που σε ενέπνεε να μη μείνεις μόνο σε ένα "χρόνια πολλά"...
Αφού λοιπόν του είπα τον προορισμό μου, άρχισα να σκέφτομαι...

Τι κρίμα... πόσος κόσμος τελικά δουλεύει αυτή τη μέρα... και δεν έχει την "πολυτέλεια(!)" να είναι με ανθρώπους που τους αγαπάνε έστω!!

Έπειτα έθεσα στον εαυτό μου ερωτήματα...και έδινα πιθανές απαντήσεις σε αυτά...

-Για ποιο λόγο λες να γίνεται αυτό τώρα??
-Ίσως να μην έχει χρήματα... ακόμα και το προς το ζειν!! και να μην μπορεί να λείψει ούτε μια μέρα!!
Ακόμα χειρότερα όμως να μην έχει κάποιον άνθρωπο που να νοιάζεται γι' αυτόν!! Γυναίκα, παιδιά, όλοι χαμένοι... καθένας για δικό του λόγο!!

Εκεί ήταν που στενοχωρήθηκα πραγματικά!!
Φτάσαμε λοιπόν... Βγαίνοντας από το ταξί του είπα "Χρόνια πολλά και καλή χρονιά να έχετε!!" Και πάλι το εννοούσα!!
Εκπλήσσοντάς με ευχάριστα ο άνθρωπος γύρισε με το γνωστό του χαμόγελο, με κοίταξε και μου είπε τις ίδιες και άλλες ευχές... Έκπληξη για πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα.. τι κρίμα!!
Το χαμόγελό του όμως με οδήγησε σε άλλες σκέψεις...

Κοίτα ρε Αυγουστίνα... οπωσδήποτε αυτός ο άνθρωπος δε βρίσκεται στους δρόμους επειδή είναι χαρούμενος με όσα έχει... φυσικά αν μπορούσε θα ήταν σπιτάκι του τώρα, κι όχι στη δουλειά!! Κι εσύ...

Έκανα τη βόλτα μου... γύρισα σπίτι, και είδα πάλι τους συγγενείς μου... αυτή τη φορά νομίζω με διαφορετικό μάτι... και με διαφορετική διάθεση...μόνο ένα άτομο δεν κατάφερα... συγγνώμη...
Μια τελευταία διαπίστωση για να κλείσω...
Στη ζωή τελικά αυτά είναι τα μαθήματα!! Από έναν άνθρωπο που έρχεται και παρέρχεται στη ζωή μας, κι όμως μας δίνει ένα πολύ σημαντικό μάθημα...
ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ
ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ!!!

Ταξιδάκι...

Σήμερα σκεφτόμουν ταξίδια...
Εχθές είπα: Θέλω να έρθει το καλοκαίρι...
Καλοκαίρι, άμεσα συνδεδεμένο με το ταξίδι...
Θέλω να τα αναφέρω...
Ανάγκη...

Πρώτο ταξίδι... μόνη μου...
Χαρά, ελπίδες, νέα αρχή, όνειρο, ζωή, και γιατί όχι λεφτά...
Αυτά ήταν όσα περίμενα απ' αυτό το πρώτο μου ταξίδι...

Διαμονή...
Ανεκπλήρωτο, απογοήτευση, φυγή, αλήθεια...

Δεύτερο ταξίδι (επιστροφή)... μαζί!!
Ανακούφιση, οργή, (παρ' όλα αυτά) μουσική, ευχαριστώ...

Τρίτο ταξίδι... μαζί!!
Διασκέδαση, επαναφορά του "εγώ", όνειρα ξανά, γέλια, μα πάνω απ' όλα άνθρωποι και αγάπη!!

Διαμονή...
Όλοι οι στόχοι επετεύχθησαν!! Το ήξερα!!Υπερευχαριστώ!!

Τέταρτο ταξίδι (επιστροφή)... ξανά μαζί!!
Δεν ξέρω... διασκέδαση, γέλια και πάλι...

Πέμπτο ταξίδι... μόνη μου!!
Όνειρο, αγάπη, ολόκληρωση του "εγώ", διασκέδαση, γέλια, μα πάνω απ' όλα άνθρωποι και αγάπη!!

Διαμονή...
Όλοι οι στόχοι επετεύχθησαν!! Ήλπιζα!! Υπερευχαριστώ!!

Έκτο ταξίδι (επιστροφή)... μόνη μου!!
Δεν ξέρω... σκέψεις, αναμνήσεις, όνειρα και πάλι...

Μετά απο ένα τέτοιο καλοκαίρι είναι φυσικό τέτοιες μέρες να ζητάς ξανά το καλοκαίρι...
Και είναι σίγουρο (εκτός απροόπτου που δεν είναι στο χέρι μας) πως αυτό θα είναι καλύτερο!!

Κι αυτό για να μην ξεχάσεις πως πάντα υπάρχει κάτι να περιμένεις... ένα φως μέσα σε όλα αυτά!!
Υπόσχεση...

Με τον πικρό καφέ τον πρωινό
αρχίζεις τη δουλειά σου στο γραφείο
μ' ένα τσιγάρο κάπνισμα βουβό
στα όρθια ξυπνάς στο κυλικείο.
Και σε λιγάκι αρχίζεις το ρυθμό
αθροίσματα στη μηχανή κι αρχείο
και σέρνεις της ρουτίνας το χορό
ξενέρωτος στο ωραίο διαφθορείο.

Έξω καράβια φεύγουνε στου Πειραιά την μπούκα,
μ' ένα απ' αυτά θα φύγουμε κάποιο βραδάκι σου 'πα.

Να γελοιοποιήσω λίγο το κλίμα??

Πού είναι ο Ζαχαρίας???

Zaxos I miss you!!! klaps

...everybody's changing...

You say you wander your own land
But when I think about it
I don't see how you can

You're aching, you're breaking
And I can see the pain in your eyes
Since everybody's changing
And I don't know why.

So little time
Try to understand that I'm
Trying to make a move just to stay in the game
I try to stay awake and remember my name
But everybody's changing
And I don't feel the same.

You're gone from here
Soon you will disappear
Fading into beautiful light
'cause everybody's changing
And I don't feel right.

So little time
Try to understand that I'm
Trying to make a move just to stay in the game
I try to stay awake and remember my name
But everybody's changing
And I don't feel the same.

So little time
Try to understand that I'm
Trying to make a move just to stay in the game
I try to stay awake and remember my name
But everybody's changing
And I don't feel the same.

Ooo...
Everybody's changing
and I don't feel the same.

Πόσο πολύ νιώθω αυτούς τους στίχους τις τελευταίες μέρες... everybody's changing... εντάξει όχι κι όλοι... αλλά φρίκη!! κοίτα να δεις... τι συζητούσαμε??

-πάντα προς το κακό όμως!!
-ναι...ίσως και όχι!!απλά πιθανώς να μην είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τη θετική αλλαγή!! να τη θεωρούμε φυσιολογική!!

Η αλήθεια είναι πως νιώθω μια πικρία μέσα μου... γιατί πρέπει να ζω κάτω απ'αυτές τις συνθήκες και κατ'επέκταση τις αλλαγές... όπως επίσης γιατί χάνω πρόσωπα που -πιστεύω οτι ακόμα- αγαπάω.... είναι άσχημο πράγμα η συνήθεια... δε σε αφήνει να ξεχωρίσεις τα συναισθήματά σου, και το χειρότερο σε μπερδεύει ακόμα περισσότερο!!

Άλλαξες πολύ... πολύ απο τότε που σε γνώρισα... εδώ άλλαξες απο πριν ένα χρόνο...ενάμιση... Όλοι αλλάζουμε διαρκώς... το ξέρω!! αλλά κάτι με χαλάει!!
ήσουν αλλιώς... πολύ πιο σωστό άτομο... με σκέψη, ορθή κατ'εμέ, όχι διαλλακτική, αλλά συζητήσιμη, και πάντα σεβόσουν την άποψη του άλλου... σου άρεσαν οι ευθύνες, όπως και τώρα... μόνο που τώρα οι ευθύνες περιορίζονται σε έναν μόνο τομέα... κατα τ' άλλα... Γρ (για να μην παρεξηγούμαι)!! Έχει γίνει η ζωή σου... έχω αρχίσει να σκέφτομαι πως μόνο όμοιοι σου ανήκουν πλέον στον στενό σου κύκλο... κι εγώ... δεν αντιλέγω... το πιστεύω οτι είμαι... αλλά λίγο αλλιώτικη απο τους άλλους... δεν θα πω πάνω, κάτω ή ίσα... αυτό μόνο εσύ το ξέρεις...

Μόνο που νιώθω οτι σε χάνω...με χάνεις...ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!!!!!

Χθες μπόρεσα και βρέθηκα σε ένα σχήμα που είχα ορκιστεί οτι θα πάω!! αν και απο σπόντα, αλλά πήγα!!
Μητροπάνος-Στόκας-Λιδάκης!!
Τα λόγια, περιττά!! Το πρόγραμμα ήταν πραγματικά υπέροχο!!
Να πω κάτι όμως??? Συγγνώμη κι όλας, αλλά για το άτομο που θέλω να μιλήσω είναι ο Μητροπάνος!!
Τα έδωσε όλα μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο... Ήταν σα να μην πέρασε χρόνος απο πάνω του!! δε θα πω βέβαια για την ολόσωστη φωνή του! μα ούτε ένα στονάρισμα??ούτε κάτι??? είναι απίστευτο όταν σκέφτεσαι απο πόσα στάδια έχει περάσει αυτός ο άνθρωπος, και παρ'όλα αυτά η φωνή του διατηρείται έτσι!!
Όλο το βράδυ περίμενα μια στιγμή... που τελικά ήρθε!!για finale!! και με άφησε με δάκρια...
Πρώτη φορά ένιωσα ένα τραγούδι τόσο βαθιά μέσα μου...

Χωρίς την αγάπη σου
θα ήμουνα μόνος
η πίκρα θα μ'έπνιγε το δάκρυ ο πόνος
εσύ με οδήγησες στη γη στην ελπίδα
του κόσμου το νόημα στα μάτια σου είδα

Αλίμονο σ'αυτούς που δεν αγάπησαν
αλίμονο, αλίμονο
Αλίμονο σ'αυτούς που δε δακρίσανε ζωή
την ομορφιά σου δε γνωρίσανε, ζωή
την ομορφιά σου δε γνωρίσανε...

Δεν θα πω κάτι άλλο... το βίντεο θα μιλήσει!!

Ευχαριστώ... Συγγνώμη...

...και τους δυο σας...

Εσένα,

που μέσα από την κακία σου είδα τον κόσμο...

που με έκανες να διαχωρίσω τον καλό και τον κακό...

να καταλάβω πως το να νοιάζεσαι για κάποιον δεν σημαίνει απαραίτητα σαρκασμός και ειρωνεία..

να σεβαστώ τον εαυτό μου, κι έτσι να μην επιτρέπω σε κανένα να με προσβάλλει...

να υπομένω ακόμα και στις χειρότερες μπόρες...

να εκτιμάω ακόμα και τις τόσο μικρές χαρές...

να καταλάβω ποιοι άνθρωποι με αγαπάνε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!!

Κατά βάθος δε σε ευχαριστώ καθόλου... μόνο εγώ ξέρω τι νιώθω για το άτομό σου...

Συγγνώμη? ξέρεις άραγε τι σημαίνει?? σίγουρα όχι!!

δε χρωστάω λοιπόν καμία συγγνώμη!!

Κι εσένα,

που μου τα έδωσες όλα στα 18 χρόνια ζωής μου...

που εκτίμησα τις προσπάθειες για να δείξεις την αγάπη σου...

που πλέον ξέρω πως πρέπει να τη δείχνω κι εγώ...

Εσένα όμως σου οφείλω μια μεγάλη συγγνώμη...

που δε σου έδωσα τίποτα όλα αυτά τα χρόνια...

και χρειάστηκε να φτάσω εδώ που είμαι για να καταλάβω..

που σε αποπείρα όσες φορές με πρόσεχες...

και δεν ήθελα ποτέ να είμαστε μαζί...

Νομίζω στη χρωστάω...

Το σήμερα...

...κι αυτή τη φορά δε φταίει ο υπολογιστής...
Εγώ επιλέγω την αυτοκτονία...

Όταν τα κρύα ξεκινάνε...

Αρνητικά :(

...οι μύτες κοκκινίζουν...τρέχουν... χαμός!!
...τα χέρια αγριεύουν..
...τα χείλη σκάνε... ΠΟΝΑΩΩΩΩΩΩ!!
...φοράω χίλια ζακετάκια, παραζακετάκια, μπουφάν, φανελάκια,(κοινώς γίνομαι μπόγος) και συνεχίζω να κρυώνω...
...τα πόδια είναι μονίμως παγωμένα...(βασικό πρόβλημα)

Θετικά :)
(όπως το πάρει κανείς..)

...το σπίτι γίνεται ζεστούυυυυυυλιιιιι και στρώνουμε χαλιά...
...το βράδυ ένα ζεστό κρεββατάκι περιμένει...
...όσο πάνε πλησιάζουν οι γιορτές... λαμπάκια, παρέα, γέλιο...ΧΑΜΟΣ!!
...το Σύνταγμα στολίζεται(αν εξαιρέσουμε τη φετινή χρονιά που στολίστηκε απο πέτρες, φωτιές(οι οποίες παρ'επιπτόντως άναψαν για να ζεστάνουν τον κοσμάκι) μολότοφ, κλπ)
...και απλά...όπως συνηθίζουμε να λέμε...
Κρύο, καιρός για δύο!!!!(Ε Βάσω μου???χεχε)

Τσαντίλες.... :@

Αν υπάρχει κάτι που με εκνευρίζει περισσότερο σε αυτόν τον κόσμο είναι να με υποτιμάνε και να θεωρούν οτι όλα τα κάνω για το συμφέρον...
ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ??? επειδή εσύ έχεις όλη την τσιρο-οικογένεια (οικογένεια-τσιράκι) παρέα και το εκμεταλλεύονται??? και ξέρεις ποια είναι η πλάκα??? εσύ κάθεσαι και γουστάρεις!!
Σου έδωσα ποτέ αφορμή να πεις οτι δεν δουλεύω?? οτι τεμπελιάζω?? όχι αν έχεις πρόβλημα είτε εσύ είτε οποιοσδήποτε άλλος, να έρθει να το πει μπροστά μου!! κι όχι δικαιολογίες του στυλ "θα είναι η ευνοούμενη της υπόθεσης"!! Όταν όμως έχεις ολόκληρη οικογένεια παρεούλα και πιάνει την ψιλή κουβέντα ενώ κάνει διάλειμμα μισής ώρας (ενώ το κανονικό είναι 10λεπτο) είναι καλά!! Εγώ να πηγαίνω σπιτάκι μου νωρίτερα και πιο ξεκούραστα θέλω ρε!!
Μα τι λέω... τέτοιος μπινές που είσαι κι εσύ δε θα βάλεις αθώα πράγματα στο νου σου... Βέβαια... είμαστε πολύ ηλίθιοι που δουλεύουμε εμείς και παίρουμε 3κι 60... ενώ τα δικά σου άτομα κάθονται και τα έχουν ματώσει (κι επειδή τα έσκαψαν πλέον άρχισαν και στους άλλους), παίρνουν 3κι 60+++++ και μια χαρά ενσημάκια!! και η δικαιολογία?? έχει αναπηρία ο κακομοίρης... ΧΕΣΤΗΚΑ!! Να δηλώσω ζαβό?? περιορισμένης ευθύνης??? ΤΙ??? Θα με κρατήσεις τότε??? άντε μην πω καμιά κουβέντα...
Δε με νοιάζουν οι άλλοι... αλλά μη μιλάς για ευνοούμενους, κι οτι δε θέλεις να υπάρχουν ανισότητες... ΕΛΕΟΣ!! Σ'εμάς μιλάς!!
Πλέον το έχω πάρει χαμπάρι... η αδικία θα υπάρχει πάντα στη ζωή... έτσι, επειδή υπάρχουν κάποιοι πραγματικά πιο έξυπνοι απο εμάς!!!
Τέλος η διάθεση για δουλειά... κρίμα... κι όχι επειδή δε μεταφέρθηκα... τι είχα και τι έχασα...
Απλά με υποτιμάτε... κι αυτό είναι απαράδεκτο!!

Μόνο εσένα ευχαριστώ που δέχτηκες την πρόστασή μου με χαρά...

Sorry για το πλούσιο λεξιλόγιο, αλλά κάτι τέτοιες ώρες αρμόζει σε ορισμένους...

Τελικά έχεις δίκιο... ότι κι αν συμβαίνει στη ζωή, καλό ή κακό (ιδίως το δεύτερο), έχει θετικά αποτελέσματα πάνω μας...

Σε ευχαριστώ μικρή μου ελπίδα για το τόσο όμορφο απογευματοβραδάκι που περάσαμε... ήταν ξεχωριστό και όμορφο... το φως μέσα στην σκοτεινιά της βδομάδας!! και το Σάββατο που μας έρχεται θα είναι επίσης τέλειο... όπως και όσες άλλες μέρες είμαστε μαζί!!(δεν πειράζει δεν πειράζει!!:D)

Ευχαριστώ κι εσένα μικρή μου φάτσα... ευχαριστώ για ότι ένιωσα χθες... για το οτι μου έδειξες οτι μπορείς και με καταλαβαίνεις... απο μια λέξη... ένα γράμμα... απαρατήρητο απο ανθρώπους που δε σε αγαπάνε... έτσι πιστεύω... Ήμουν εκτός ελέγχου είναι αλήθεια... πρώτη φορά μίλησα έτσι...

Σας αγαπάω όμως και γι'αυτό δεν πρόκειται να πέσω απο τον τρίτο......

Μακάρι να έπαιρνες λίγο πιο σοβαρά τα λόγια μου...
Να μην σε έτρωγαν οι εφηβικές συνήθειες και ορμές σου...
Εμένα με άγχωσες, κι ας μην το πήρες ξανά στα σοβαρά...
και ήθελες να συνεχίσω να είμαι χαλαρή...
Όχι όμως... δεν το μπορώ!!
Καληνύχτα!!

Είναι κρίμα...

...όταν χάνεται η αγάπη και έρχεται η συνήθεια...
Η συνήθεια του να αγαπάς τον άνθρωπό σου...
επειδή έτσι έμαθες...
έτσι μεγάλωσες!!
...ακόμα πιο κρίμα όμως είναι όταν χάνεται και η συνήθεια...
και στην τελική ζεις με έναν άνθρωπο,
τον άνθρωπό σου(!),
από ευγνωμοσύνη..
επειδή ζήσατε κάποια πράγματα μαζί...

επειδή τον αγάπησες και το έδειξες...

επειδή σε αγάπησε και το ένιωσες...
επειδή συνέβαλλε στο να αποκτήσεις δυο παιδιά...

επειδή ορκίστηκες...
επειδή επειδή...χίλια δυο!!

Κάνε την επανάστασή σου...

Είτε εσύ, είτε...
Απλά ας βγει μια απόφαση...

κι ας τη μάθω κι εγώ!!

νομίζω έχω το δικαίωμα...

Το ξέρεις ότι είμαι μαζί σου... δε στενοχωριέμαι...
είμαι αρκετά μεγάλη για να στενοχωρηθώ για τέτοια πράγματα!!
Η ζωή μου ανοίγεται μπροστά...
έχω κι εγώ πολλά να σκεφτώ και να προβληματιστώ...

Απλά κουράστηκα... όπως μου είπες κι εσύ!!

Τρίτη, 25/11/2008

Ημέρα Τρίτη... αξιοσημείωτη μέρα για εμένα αν και δεν έμοιαζε να έχει κάτι διαφορετικό αρχικά. Η μάλλον όχι!! είχε!! πονεμένο λαιμό και καμία όρεξη για δουλειά...
ok!! κάτι θετικό εννοώ!!
Όπως είπα, η φαρυγγίτιδα μου χτύπησε την πόρτα!! Πήγα δουλειά το πρωί... που κουράγιο να φωνάζω στον κάθε παππού που του είχε τελειώσει η μπαταρία του ακουστικού... 7:30 πήγα, 9 έφυγα!! Πολύ κουράστηκα πάλι η άτιμη!! Γύρισα σπίτι, ξάπλαρα στο κρεβάτι κι ένιωσα σαν 70άρα που λιώνει στο ζάπινγκ μέχρι τις 8!!
Τι κάνει όμως τη μέρα όμως να είναι τόσο όμορφη... ok!! προχωρώ!!
Σήμερα μου δόθηκε η ευκαιρία (κι όπως είναι φυσικό την άρπαξα απ' τα μαλλιά) να νιώσω όμορφα!! δεν θα πω χαρούμενη καθώς νιώθω κάτι πιο δυνατό από χαρά... ούτε ευτυχισμένη όμως γιατί αν το ονόμαζα έτσι δε θα μπορούσα να εκφράσω άλλα συναισθήματα, σαφώς πιο δυνατά!!
Πλέον έχω να περιμένω κάτι... ΕΣΕΝΑ!! 1-6 Γενάρη!! Θα πάμε Θηβαίο... Που εκφράζει τόσο τους δυο μας... Θα μείνουμε ξανά μαζί, αλλά αυτή τη φορά για 6 ολόκληρες μέρες... στο μέρος που μείναμε πρώτη φορά... που σημαίνει πολλές όμορφες στιγμές για εμάς... Νιώθω τόσο τυχερή... για όλα... Τι?? Μακρινό?? Δε με νοιάζει!! Πριν δεν είχα ούτε αυτό!! Θα περάσει ο καιρός και δεν θα είναι πλέον μακρινό!! Θα μετρήσω μέρες... ώρες...!! Το ξέρω!! Το έχω ξαναδεί το όνειρο... τόσο όμορφο όνειρο... απ' αυτά που εύχεσαι να μη σε βρει ξημέρωμα!! Πλέον έχω έναν πολύ σημαντικό λόγο να ζω...και κάτι να περιμένω!!
Το πλοίο λοιπόν σαλπάρει ξανά...
Ανοίγει πανιά...
Βαρέθηκα τη στεριά...
Δεν είμαι φτιαγμένη γι'αυτή!!
Ταξίδι ξανά...

Ουφ... άλλη μια βδομάδα φτάνει στο τέλος της... γρήγορα μου πέρασε... και μονότονα ίσως... χωρίς σχεδόν καμία αλλαγή... Να πω την αλήθεια?? Δε θέλω και τόσο τις αλλαγές πλέον... ότι αλλάζει, χειροτερεύει τελευταία!! καλύτερα λοιπόν έτσι!!:)
Ομολογώ πως η βδομάδα αυτή ήταν βδομάδα απουσίας και λησμονιάς!!Έχασα πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα... μόνο σαν οντότητες όμως... όχι όμως σαν ψυχές, σαν θύμηση και προπάντων σαν αγάπη!! Νομίζω πως όλοι ήταν αυτή τη βδομάδα μαζί μου και απο τις τρεις πλευρές!!
Το ευχάριστο είναι η άδειά μου!!! 1-6 Γενάρη, θα απολαμβάνω την ελευθερία μου!! Θα πάω όλο και κάπου, θα δω εσένα(αν όχι το πιο ευχάριστο απο τα καλύτερα πράγματα που έχω να σκέφτομαι)...
μετράω τις μέρες για τις γιορτές!! ακόμα και για να ζήσω ξανά τη γιορτινή ατμόσφαιρα που, εστω και για λίγες μέρες, σπάει το γκρίζο με λίγο χρώμα... Να ζήσουμε την τρέλα με τη μικρή μου ελπίδα, κάνοντας καρουζέλ μαζί με τα παιδάκια, τρώγοντας ζαχαρωτά και creme brulee(δεν ξέρω τι λες.. θα φάμε ειδικά το δεύτερο)...
ένα όνειρό μου επίσης θα γίνει πραγματικότητα... ελπίζω... όνειρο ενός χρόνου, που μόνο τα χαρτιά μου το ξέρουν... κι εγώ...άντε και 2-3 άνθρωποι ακόμα... Στην αναμονή λοιπόν...

Τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν έχουν ερθεί

γιατί κρύβεται το αύριο σ'ότι έχω ονειρευτεί....

Απο τα πολύ όμορφα τραγούδια που άκουσα τελευταία...

Ένα όμορφο σαββατοκύριακο, αλλά....

Ήταν όμορφο το σαββατοκύριακο που βρίσκεται στο τέλος του... Θα μπορούσε βέβαια να ήταν καλύτερο... το ξέρω!!
Ξέφυγα όμως ομολογώ... για άλλη μια φορά στην εξοχή!! σε ένα σπίτι που πλέον για εμένα συνεπάγεται με πολλές και όμορφες στιγμές... σε στιγμές που νοσταλγώ και περιμένω να ξανάρθουν καλύτερες!! Είχε όμορφες στιγμές αυτό το διήμερο...!! Ένιωσα όμορφα που ασχολήθηκα ξανά με αυτό το σπίτι μετά από μια βδομάδα!! Αυτό με ανέβασε περισσότερο απ' όλα νομίζω!!
Υπάρχει βέβαια και το "αλλά".....
Αυτό το σαββατοκύριακο, ήρθαν "απαγορεύσεις"!! Δεν εκφράστηκαν βέβαια έτσι, αλλά έτσι ακούστηκαν στ' αφτιά μου... δε γίνεται να περιορίσεις μια συνήθειά σου... κάτι που αγαπάς και (τουλάχιστον τώρα) δε σου κάνει κακό, αντίθετα, καλό!!
το μέλλον??? δε με νοιάζει!! εγώ αύριο μπορεί να πεθάνω...
ΤΩΡΑ ΖΩ!! έτσι λέω τουλάχιστον...
ή την κόβεις ή συνεχίζεις στα ίδια!! Είναι άσχημο όμως να πρέπει να σταματήσεις να εκφράζεις πράγματα που σκέφτεσαι...
αν όμως πρέπει??
κρίμα να μη μπορείς να τα μοιραστείς!!

Mιλάμε... αμηχανία ε? ίσως... τα λόγια τελείωσαν...

Κοιτάω τη φωτογραφία... πόσο παραστατική ε??
Έτσι νιώθω!!δεν το ξέρεις... ή έστω δείχνεις οτι δεν το ξέρεις...
όπως και τώρα...μιλάω για σένα...δεν το ξέρεις...
δεν ξέρω αν θα ήθελα... Μερικές φορές ναι...
όσα νιώθω μου βγαίνουν τέτοιες ώρες...
άλλες πάλι όχι... δεν ξέρω το γιατί...
ίσως να μη θέλω να στενοχωριέσαι...

Σ'αφήνω....

Καλή σου νύχτα...

Κι ας νιώθω μόνη μου ξανά...

Τρέμοντας μην ζήσει μόνος του ως τα 80, μελαγχολούσε στο παράθυρο

Σα να ‘χε μείνει πάνω σε ένα τρένο μία στάση πέρα από τον προορισμό του...

Η νύχτα είναι δικιά μου και δικιά σου, μακρινή αγάπη, ολέθρια,
που τώρα δεν ζω παρά για να σ’ αναστήσω.
Μα να που τα λόγια δεν φτάνουν πια

Τα λόγια είναι φενάκη κι η αλήθεια εσύ

Εσύ μένεις να με οδηγείς με την σκοτεινή φωτοβολίδα σου στο χάος αυτό,
το χάος μου, που φρόντισες να το γεμίσεις με την φωνή σου

Τι ήρθα; Που πάω; Τι ζητώ; Γιατί χωρίς εσένα λιγόστεψε το φως μου
Μακρινή, μακρινή που μου φαίνεσαι αγάπη μου
Μακρινή, μακρινή που είσαι τώρα.
Μου άφησες τα σημάδια σου ανεξίτηλα
Τόσα ρούχα, τόσες γραφές στον αέρα, τόσα αποτυπώματα στην σκιά
Πως να πω ότι όλα αυτά ήταν ενέργεια κι εσύ ξαναγύρισες στην πηγή σου;

Θέλω να έρθω να σε βρω. Είσαι γλυκιά και σ’ αγαπάω
Μονάχα όταν έρχεσαι να σε δω να φοράς τα ρούχα που μ’ αυτά σε γνώρισα...
Έτσι σ’ αγάπησα, έτσι σε πίστεψα

Σε αισθάνθηκα λίγο μακρινή όταν γύρισες από την Αμερική
Μετά απόκτησες μία κρούστα ασάφειας

Απ’ το να τα πνίγεις όλα μέσα σου, κόντευες να πνιγείς η ίδια

Σ’ αυτό το πολύ βιαστικό πέρασμά μας από την γη, καθένας μας αφήνει μιαν ανάσα, μια πνοή κι όλα μετά τα σβήνει
Μην ζητάς να μάθεις πιο βαθιά τα μυστικά, δεν υπάρχουν
Μα κι αν υπήρχαν, δεν τα ξέρουμε κι αυτά, δεν τα ξέρουμε....

Δεν έχω άλλα δάκρυα.
Μισώ το γράψιμο που με εκτόνωσε,
που μου δίνει την αίσθηση ότι κάνω το χρέος μου απέναντί σου

Το μόνο χρέος μου, γλυκιά μου αγάπη, για πάντα χαμένη,
είναι να κλαίω για σένα, να κλαίω, να κλαίω.
Κι όταν δεν το μπορώ, αρρωσταίνω...

Σ' ευχαριστώ που με μυείς σε τόσο όμορφα κείμενα...

Σαν όνειρο...

- Ανασφαλής?
- Όχι πια...
- Τότε?? φόβος??
- Δεν ξέρω...
- Φοβάσαι!!ναι!!
- Τι??
- Την επιστροφή!!
- Δεν τη θέλω...
- Είδες?? φοβάσαι!!
- Πιθανώς!!
- Καν'το σιγουριά!!
- Γιατί όμως τώρα???
- Εμπειρίες??
- Κοντινές ε?? μάλλον!!
- Αφού πάντα υπάρχει φως!!
- Το ξέρω!!
- Το βλέπεις!!
- Το ξέρω!!
- Μη φοβάσαι!! Μην απογοητεύεσαι ποτέ!!
- Προσπαθώ....

Ένας διάλογος με τη δεύτερη Αυγουστίνα που κρύβω μέσα μου...

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008...

Έχω την εντύπωση πως αυτό το π(σ)κ ήταν το καλύτερο της περιόδου!! είχε γέλιο...πολύ γέλιο...ανθρώπους δίπλα μου... τσακωμούς, ανεβασμένη πίεση...:p δεν μπορώ να πω!! η καλή μέρα όμως από το πρωί φαίνεται!!
Την Παρασκευή πραγματοποιήθηκε μια απο τις ευχές μου!! Η Ακτή Πειραιώς δέχτηκε τις αφεντιές μας!! 3 πιτσιρίκια (Αυγού, Βαχιου and Evan) πέρασαν τις πύλες της μουσικής σκηνής για να θαυμάσουν τους εξής: ΘΗΒΑΙΟ, Ζουγανέλη, Μπουλά, Καλυβάτση και Παπακωνσταντίνου... τον τελευταίο βέβαια θα προτιμούσαμε να μην υπήρχε καν, αλλά δεν πειράζει!! μέσα στα χλωρά πάντα υπάρχουν και τα ξερά...:P Τα λόγια περιττά νομίζω... ήταν κορυφαίοι ομολογώ, ειδικά Καλυβάτσης-Ζουγανέλης-Θηβαίος... κατ' εμέ πάντα!! Εντάξει ειδικά οι δύο πρώτοι είναι μεγάλοι καραγκιόζηδες (με την καλή έννοια πάντα) και προσωπικά πέθανα στα γέλια!! Επίσης περιττό να πω οτι θα ξαναπάμε... δεν το βαριέμαι με την καμία!!!

Η Κυριακή πάλι... αλλιώς την περίμενα, αλλιώς ήρθε!! Θα μπορούσε φυσικά να είναι καλύτερη, αλλά κάλλιστα και χειρότερη!! πάλι καλά τα μέρη που επισκέφθηκα today (Σαλαμίνα ή κατά κόσμον Σαλαμύκονο) μου έκαναν τη χάρη να μου θυμίσουν καταστάσεις και γεγονότα με ευχάριστο όμως αντίκτυπο μέσα μου!! ομολογώ πως περίμενα το αντίθετο... ξέρεις... κλάματα.. στενοχώρια... μπαααααα... φτου μου μη με ματιάσω!!
Τώρα έρχεται μια Δευτέρα... Δύσκολη Δευτέρα... Πρώτη μέρα δουλειάς... βαρεμάραααααα... τέσσερις ώρες ασταμάτητη ομιλία!! Δεν πειράζει!! το απόγευμα τουλάχιστον θα είναι καλύτερο!! και η Τρίτη επίσης!! Ομολογώ βέβαια πως είναι η πρώτη φορά που μου λείπει το σχολείο... τα κωλόπαιδα αύριο κάθονται!! γιορτή...ναι...σιγά τώρα... βλακείες... φυσικά βέβαια δε θέλω να ξαναγυρίσω...γιατί αν ζηλεύω 20 μέρες τους το χρόνο, τις υπόλοιπες 345 χαίρομαι για τη δουλειά μου...!!
Περιμένουμε λοιπόν τα καλύτερα!!
Υ.Γ: Χρόνια πολλά στους Δημήτρηδες!!

Ώρα για γέλιο......

(Πριν πατήσετε το play, κλείστε το player στο κάτω μέρος της σελίδας...!!)





Αρχικά βλέποντας "Ράδιο Αρβύλα" και στη συνέχεια μπαίνοντας στο Youtube, πέτυχα αυτό το βιντεάκι!!! Πέθανα στα γέλια σε ορισμένα σημεία!!!
Θα ήθελα να επισημάνω μερικά απ' αυτά!!Εννοείται πως οι τούμπες ήταν όλες γελοίες!!
Ας πάρουμε τους φιναλίστ με τη σειρά!!
1/ Αυτά τα πόδια του... αχ... αυτός και ο Χαριστέας!! Αφού κατάλαβε ότι 2/2 προσπάθειες με τα πόδια ήταν άκυρες αποφάσισε να αποτελειώσει την κούκλα με τα καλλιτεχνικά "hey".. Στην τελική η καημένη η κούκλα παραδίνεται με μαυρισμένα μάτια... Ο πολεμιστής πλέον μπορεί να πανηγυρίσει!!!
2/ Το καλό πράμα απ' την αρχή φαίνεται!! Ακούτε τι λέει το παιδί??? "I never loose!!!!" Με ένα μίσος όμως... δεν μπορώ να πω!!!! Άλλο βέβαια το ότι άρχισε να χαϊδεύει την κούκλα... Είναι ευαισθητούλης!!! Κι έτσι λοιπόν η καημένη γλίτωσε τις πολλές!! Κάτι μου λέει ότι το παλικάρι φοβήθηκε τα εξογκώματα που είχε αυτό το πράγμα που ήταν σαν κρεμάστρα παλτών!! Οκ... για την κολοτούμπα δε θα μιλήσω...
3/ Το μόνο που έχω να πω: ΣΙΓΑ ΡΕΕΕΕΕΙΙ ΤΑ ΣΚΗΝΙΚΑΑΑΑ!!!!!
4/ Το τέταρτο παλικάρι, με το άσπρο πανταλονάκι, μοιάζει με μάχιμο άτομο... Το επιβεβαιώνει βέβαια και η αρχή... "I hope you like the pain" την παράσταση κλέβει το ύψος που παίρνει το ποδαράκι του!! μιλάμε για γεννημένο πολεμιστή!!!!!:D:D:D Λες και έχει πάει σε μπουζουξίδικο, χορεύει μια ζεμπεκιά, και πάνω που έχει πωρωθεί στο refrain.....(:I) πατάει ένα γαρούφαλο και πέφτει!!!:S
Αυτό βέβαια που πρόσθεσε το κερασάκι στην τούρτα, είναι το καλλιτεχνικό του "hey!!" που όσο πάει και ξεψυχάει...!!!!χιχι!!
5/ Εντάξει... δε θα κρύψω την ιδιαίτερη προτίμησή μου στο επόμενο παιδί... δεν έχει κάτι να σχολιάσω, αλλά ο τρόπος που τρώει την πρώτη σούπα, και η πεποίθησή του ότι στη δεύτερη φιγούρα με την αλυσίδα θα τα καταφέρει, απλά με τρελαίνει!!! Ο ήχος βέβαια της πτώσης είναι κορυφαίος!!
6/ Ο επόμενος υποψήφιος, ο ψηλέας της παρέας, είπε να κάνει μια τσαχπινιά (όπως λέει μια ψυχή) με το μηλαράκι!! Την είδε Γουλιέλμος!!:P Το βέλος βέβαια το ξέχασε σπίτι!!! Όταν το συνειδητοποίησε...ήταν αργά!! είχε ψηλώσει ήδη την κούκλα, και ήξερε ότι το πόδι του δε φτάνει ούτε το κάτω μέρος της κοιλίτσας της κούκλας!! Το κακό της υπόθεσης είναι πως το μήλο έπεσε από τη μηλιά, και πλέον δε θα χρησιμεύσει στον επόμενο!!!
7/ Τελευταίος και καταϊδρωμένος!! Για αρχή αποφασίζει να κάνει μια τούμπα!! καλή αρχήηηη!!τσίφτης!! :D Στη συνέχεια, με βάση τις γνώσεις yoga που ήδη έχει προσπαθεί να σπάσει το ξύλο.... κάνει την πρώτη...τη δεύτερη... ("τι στο καλό!!" σκέφτεται!!) την τρίτη...την τέταρτη... όπου ο cameraman κάνει fade out καθώς βαρέθηκε, κι αυτός συνεχίζει να προσπαθεί... (ακούγονται οι ποδαριές!!:D)


Ελπίζω να γέλασαν κάποια χείλη!!:)

Πανσέληνος...

Στη μέση ενός μικρού σπιτιού, που 'χω νοικιάσει
Το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει
Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με την ψυχή μου
Να έχει ένα τόπο η καρδιά πριν να γεράσει

Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
Είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
Το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
Το λάγνο ψέμα σου που τα 'κανε όλα ωραία

Είναι σκληρό για μια γυναίκα να 'ναι μόνη
Στο λεω τώρα που η αλήθεια δεν θυμώνει
Όση και να 'ναι η δύναμη μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει

Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
Το σπίτι μου έρημο να κάνουμε παρέα
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
Το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
Το λάγνο ψέμα σου που τα 'κανε όλα ωραία


Τώρα ίσως καταλαβαίνω τι εννοούσε η αοιδός... Δεν είναι η πανσέληνος όπως ο τίτλος υποστηρίζει... Υπάρχει μοναξιά γύρω... Η πλάκα είναι πως σιωπηλά την αγαπάμε και τη δεχόμαστε!! Αν δεν ήταν έτσι, θα είχαμε ήδη κάνει την επανάστασή μας!!"...το σπίτι μου έρημο μα κάνουμε παρέα.." ω ναι!! είναι αλήθεια!! τώρα νιώθω οτι είμαστε μαζί...πρώτη φορά...!!! "Είναι -όμως- αλλοιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα..." Κι αν υπαρχουν και τα δυο εν τέλει?? και σιωπή και "υποτιθέμενη" παρέα? τότε τι συμβαίνει?? μάλλον δεν είναι η σωστή παρέα... ναι...


Είναι σκληρό για μια γυναίκα να 'ναι μόνη
Στο λεω τώρα που η αλήθεια δεν θυμώνει
Όση και να 'ναι η δύναμη μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου

Μικρό μου κοριτσάκι...

...ελπίδα μου... τι έπαθες???:(
Κακώς τα βαρέθηκες.. είμαστε πολύ μικρές ακόμα για να βαρεθούμε την αφέλεια, την ηλιθιότητα, μα πάνω απ'όλα τα συμφέροντα... Έχουμε να δούμε πολλά μπροστά μας!! το συμφέρον πάει κι έρχεται!! μπορεί να το ζήσαμε ελάχιστα μέχρι τώρα, σε σχέση πάντα με το σύνολο της ζωής μας, αλλά ξέρουμε τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε ακόμα..ε?
Όσο για τον εαυτό σου... σκέψου το καλύτερα!! αυτό δε γίνεται!! αγαπάς τον εαυτό σου... το οτιδήποτε πάνω του, είτε θετικό είτε αρνητικό, το αγαπάς γιατί είσαι ΕΣΥ!! Στην τελική, αν κάτι δε σας αρέσει? "ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΟΟΟΟΟ!!" (υποκουλτούρα φίλε!!:P)!! Όσο περνάει ο καιρός, θα δεις οτι δε θα είσαι τόσο εύπιστη!! θα το δεις!! αύριο βέβαια θα το συζητήσουμε κι αυτό, καθώς όπως είπαμε, θέλουμε να ξέρουμε κάθε λεπτομέρεια του άλλου!! ;) Όσο για το θέμα του που ανήκεις και όλα αυτά, όπως λένε είσαι κυρίαρχος του εαυτού σου!! ανήκεις σε εσένα και σε κανέναν άλλον!! δεν πρέπει να ανήκεις ποτέ σε κανένα!!!!!!!! (Και μου μιλάς για αριστερές ιδέες μετά...)Πόσο μάλλον δεν πρέπει να τον βαριέσαι!!
Είναι φυσικό να τα σκέφτεσαι αυτά τώρα... το ξέρω... απλά προσπάθησε να το αποφύγεις!! Είμαστε και θα είμαστε δίπλα σου όσο μας θες και μας χρειάζεσαι μικρή μου!! το ξέρεις!!
Σ'αγαπάμε όσο δεν ξέρεις... Να είσαι πάντα καλά...
Υ.Γ1: Κανονικά θα έπρεπε να ήταν σχόλιο όλο αυτό αλλά μάλλον θα ήταν υπερβολικό!! άρα η θέση του είναι ακριβώς εδω!!:)
Υ.Γ2: Υπομονή!! Η Παρασκευή είναι too close!! όσο μπορέσεις, θα είμαστε μαζί!!

Βάζοντας κάτω τον εγωισμό...

Διαβάζοντας κανείς αυτό τον τίτλο, θα περίμενε ένα θλιβερό, ίσως και μελιστάλακτο post!!
ΚΙ ΟΜΩΣ!!!!!!!
Αυτό το post αναφέρεται στην τάση μου για φυγή προς την ύπαιθρο!!στην Ιθάκη... τι κι τελικά ονομάζεται Καβάλα?? κανένα θέμα!!:)
Το σκ βρέθηκα εκεί!!εντάξει!!τι να πω!! ήταν απλά υπέροχα!! πέρα απο τον κόσμο, το μέρος είναι απίθανο!! Όπως συνήθισα να λέω αυτές τις μέρες είναι "μία πόλη με τους ρυθμούς και τα πλεονεκτήματα της υπαίθρου"!!!
Οφείλω να το ομολογήσω!!!! Η Καβάλα με μάγεψε τόσο όσο και το νησάκι μου!! η Πάρος!!! (εντάξει!! τον έβαλα κάτω!!αλλά ας μην το διαβάσουν αυτό μερικοί μερικοί..... :P)
Δεν το συζητώ!! Ξαναπάω με χίλια!!
ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!! ΖΗΛΕΥΩΩΩΩ!!:'( :P

Λοιπόν??? πότε φεύγουμε???:) ;)



Y.Γ: Στην εικονίτσα φαίνεται το κέντρο της Καβάλας by night και ψηλά, το κάστρο, το σήμα κατατεθέν της όπως λέει και μια ψυχή!!:)

Αλλαγή κλίματος...

Το κλίμα άλλαξε...
Είμαι καλά!!
Ένας τόνος αισιοδοξίας με πλημμυρίζει!!!
Επιτέλους!!
Πέρασε καιρός...
Αύριο...
Η πρώτη όμορφη μέρα!!
Έρχονται κι άλλες...
Έρχομαι Ιθάκη μου...
Πλησιάζω...
Μετά??? δεν ξέρω!!
Δε με νοιάζει!!
Είμαι ευτυχισμένη!!
Ακούς ελπίδα μου???
φταις κι εσύ γι'αυτό!! το ξέρεις!!


Το Θησείο ήταν υπέροχο!! πρώτη μέρα που άγγιξα τα όρια της ευτυχίας, μετά απο πολύ καιρό, και το ξέρεις!! ήταν πολύ απλός ο λόγος!! αλλά αρκετά σημαντικός για εμένα!!
Υ.Γ: Yeah!! ή αν το θέλετε ουάαααααααουυυυυυυ!!:D:D:D

...που πήγαν όλοι...??

Μόλις πριν λίγο βγήκα για μια επίσκεψη στον περιπτερά της γειτονιάς... 3-4 τετράγωνα υπόθεση... καταλήγεις όμως σε μια μεγάλη λεωφόρο..
ψυχή δεν υπήρχε...
που πήγαν όλοι?? μα η ώρα είναι μόλις 8:30!!
κάτι γίνεται σήμερα...
νιώθω πως δε ζω...
είμαι αλλού!!
μακριά απο τον κόσμο...
απο κάθε είδους πολιτισμό...
απο αγαπημένα πρόσωπα!!
Τι συμβαίνει??


ΑΣ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ!! ΖΩ!!!
ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ!!!

Κάπου βραδιάζει...

Το βράδυ έφτασε..
ώρα που φοβάμαι...
όχι άδικα...
ανασφάλεια...
αυτό είναι το σημερινό μας θέμα...
όχι άδικα...
βαρέθηκα να μιζεριάζω!!
δεν είμαι έτσι!!
Θα αλλάξω!!
ΒΟΗΘΕΙΑ!!

-Ονειρεύσου
-Με τρομάζουν τα όνειρα..
Πόσο δίκιο έχεις μικρό ανθρωπάκι...

Πριν λίγο καιρό συζητούσαμε μικρή μου..θυμάσαι??

-Είμαι καλά γιατί σκέφτομαι το παρόν... αν σκεφτώ το μέλλον δε θα είμαι..εσύ??
-Εγώ πάλι, σκέφτομαι το μέλλον γιατί αν σκεφτώ το παρόν δε θα είμαι καλά επίσης!!!

Ελπίζω πλέον να καταλαβαίνεις τη διαφορά... και το ποιος έχει δίκιο...

Καλό κουράγιο στο ταξίδι μας...

Χωρίς τίτλο...

Δεν έχω κανένα και τίποτα...
Τώρα....
Μόνο κουράγιο...
Για τους άλλους...
Απλά υπάρχω...
Περιμένοντας...
Μην απελπίζεσαι ελπίδα μου...
Δεν γίνεται να απελπίζεσαι!!
Είσαι ελπίδα!!
Ζω και δεν είμαι τέλεια...
Όλοι περνάμε φάσεις...
Κάθε βράδυ...
Ώρα εσωτερικής αναζήτησης...
Ίσως κάτι να σημαίνει αυτό....



Σήμερα δεν μετράμε...
Δεν έχει Ιθάκη...
Σήμερα είμαι εγώ!!!

Φιλοσοφούμε άνευ μαλακίας...

Η αλήθεια είναι πως σήμερα μου δώθηκαν πολλές ευκαιρίες να σκεφτώ και να πω στον εαυτό μου τις φιλοσοφίες μου... Το θέμα είναι πως, απ'ότι φαίνεται, ήταν αρκετά παροδικές, καθώς στο μόνο που χρησίμευσαν ήταν να με απεγκλωβίσουν απο τα προσωρινά μου διλήμματα... Το κακό της υπόθεσης όμως είναι πως και τώρα κάτι τέτοιο πάει να μου βγει, άλλη μια φιλοσοφία, αλλά δε θέλω!! γιατί προέρχεται απο άσχημη ψυχολογία και θα πέσω κι άλλο...
Αγαπημένα μου πρόσωπα λείπουν αυτή τη στιγμή, άλλα για συνηθισμένο λόγο όπως ο ύπνος, κι άλλα για όχι τόσο καλό... Στενοχωριέμαι όμως και για τους δύο, και για εμένα επίσης!! Θέλω μια παρέα!! όχι όμως οποιονδήποτε...άτομα που αγαπάω!!! Κάπως να τελειώσει η μέρα μου...!! όμορφα!!!!! Πέρασε αρκετά καλά... τώρα όμως χαλάει!! Συμβαίνουν συνηθισμένα πράγματα, που με κάνουν και στενοχωριέμαι... ίσως φταίνε οι ανάγκες...

Σήμερα, έπειτα απο έναν χρόνο αποχής, ξεκίνησα ξανά την κιθάρα και είμαι χαρούμενη γι'αυτό!!!!! ο νέος μου καθηγητής είναι απίστευτος και μου δίνει περισσότερο κέφι για διάβασμα..αν και έχω ήδη αρκετό!! Απο τα όμορφα που μου συνέβησαν σήμερα...

Ίθάκη μου.......

Επιζώ... μου έλειψες Ιθάκη μου!!! Σ' αγαπάω Ιθάκη μου....
10 μέρες ακόμα...................
10 μέρες!!!
Θα περάσουν??
Θα περάσουν!! που θα πάει?? όλες περνάνε...
ακόμα ταξιδεύω!!! φουρτούνες.... μπουνάτσες...
Όλα στη ζωή είναι...


Καλό μας ταξίδι.......

Μια απλή μέρα της βδομάδας...

Θέση 344 καλημέρα πως μπορώ να εξυπηρετήσω?.......... Ευχαριστούμε πολύ που καλέσατε!! καλή σας μέρα!!
Παίζει να το είπα και καμιά 70αριά φορές αυτό σήμερα!!!
Δευτέρα, η δυσκολότερη μέρα της βδομάδας που όλοι ΤΟΤΕ θυμούνται τα πάντα... Και ερωτώ!!
μετά είναι περίεργο να σε παίρνουν τηλέφωνο σπίτι σου
και να σου λένε "ευχαριστώ πολύ" και να τους απαντάς
"κι εμείς που καλέσατε!!"?? χειρότερο δε, είναι σε καμιά παραγγελία βρώμικου!! πρέπει να μου απαντήσουν καμιά φορά "τι σε καλέσαμε βρε χαζή?? εσύ δεν πήρες??"...
έχω γίνει αρκετά ρεζίλι ομολογώ!!
και θα συνεχίσω κάτι μου λέει... :P

Η μέρα βέβαια πέρασε...το δύσκολο μέρος της τουλάχιστον!! Φυσικά πέρασε γρήγορα... Η Ιθάκη μου με βοήθησε...
και η Πηνελόπη μου... (αν και δε μ' αρέσουν τα γένη...) Είναι όμορφο να έχεις μια Ιθάκη... έναν τελικό στόχο... μια κορύφωση, για την οποία ζεις και περνάς τις όποιες κακουχίες του ταξιδιού... και γουστάρεις!!! στην τελική κι αυτό έχει τη γλύκα του...ζεις όμορφα πράγματα μέσα
σ' αυτό ακόμα κι αν υπάρχουν στιγμές φουρτούνας!!
Έχει και το κακό του όμως το θέμα!! Κάθε Οδυσσέας μπορεί να φτάνει στην Ιθάκη, αλλά καλείται να την αποχωριστεί ξανά!! πολύ δύσκολο...πιστέψτε με...το έζησα!!
είναι όμορφο όμως να κλαις όταν μακραίνει...
γιατί αυτό σημαίνει πως αγαπάς αυτό που φεύγει..
και γι' αυτό το λόγο δε θ' αργήσει να ξανάρθει!!


Τώρα η Ιθάκη μου
είναι μόλις 11 μέρες μακρια...
Θα μετράω τις μέρες ξανά... αυτή τη φορά με προσμονή...
κι όχι με αγωνία και άγχος!! πλέον ξέρω τι πρέπει να κάνω!!!

Κάτι νέο άνοιξε...

Μετά απο παρότρυνση ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου, ένα νεο μπλογκ ξεκινά... ναι!!είναι το δικό μου!! δεν ξέρω πως θα μοιραστώ όσα λέω σε εμένα και σε ένα χαρτί με ένα τέτοιο μέρος, αλλά μ'αρέσει η ιδέα!!!
δε θέλω να γράψω κάτι άλλο γι'αρχή!! έχω πολλά να πω, αλλά απο αύριο!!
Το μόνο που θέλω να πω στο πρώτο μου πόστ...


Σ'ευχαριστώ μικρή μου ελπίδα!!


Καλή μας αρχή!!