Χριστούγεννα...

Χθες, χρονιάρα μέρα , τελευταία μέρα να δω άτομα που ήθελα να δω, χρειάστηκε να πάρω ταξί...
Ξεκινάω λοιπόν από το σπίτι.. βγαίνω από την πόρτα... τόσο άδειος ο δρόμος!! "Φυσικό!" σκέφτομαι... "Οικογενειακή γιορτή!!"Αν και συζητώντας καταλήξαμε πως δεν υπάρχουν πρέπει... κι αν υπάρχουν κακώς!! υπάρχει και το θέλω!! Αν βέβαια το "πρέπει" συμβαδίζει με το "θέλω" τότε μπορείς να αποκαλείσαι "ευτυχισμένος άνθρωπος"!!
Προχωρώντας λοιπόν σκέφτομαι ότι "αφού όλοι επιλέγουν να κάνουν γιορτές με φίλους συγγενείς κλπ εγώ πού θα βρω ταξί??"
Δεν περνάει πολύ ώρα, και ένα άδειο ταξί εμφανίζεται!! Πατάει φρένο για να μπω... αμέσως με πιάνει ένα πλάκωμα στην καρδιά... μπαίνω μέσα, και με όση ζέστη είχα μέσα μου του είπα "Χρόνια πολλά"!!Το εννοούσα!! από τις λίγες φορές που το είπα αυτές τις μέρες επειδή το ήθελα κι όχι επειδή έπρεπε...για τους τύπους...
Ένας κύριος μεγάλος αρκετά σε ηλικία... αλλά με ένα χαμόγελο που σε ενέπνεε να μη μείνεις μόνο σε ένα "χρόνια πολλά"...
Αφού λοιπόν του είπα τον προορισμό μου, άρχισα να σκέφτομαι...

Τι κρίμα... πόσος κόσμος τελικά δουλεύει αυτή τη μέρα... και δεν έχει την "πολυτέλεια(!)" να είναι με ανθρώπους που τους αγαπάνε έστω!!

Έπειτα έθεσα στον εαυτό μου ερωτήματα...και έδινα πιθανές απαντήσεις σε αυτά...

-Για ποιο λόγο λες να γίνεται αυτό τώρα??
-Ίσως να μην έχει χρήματα... ακόμα και το προς το ζειν!! και να μην μπορεί να λείψει ούτε μια μέρα!!
Ακόμα χειρότερα όμως να μην έχει κάποιον άνθρωπο που να νοιάζεται γι' αυτόν!! Γυναίκα, παιδιά, όλοι χαμένοι... καθένας για δικό του λόγο!!

Εκεί ήταν που στενοχωρήθηκα πραγματικά!!
Φτάσαμε λοιπόν... Βγαίνοντας από το ταξί του είπα "Χρόνια πολλά και καλή χρονιά να έχετε!!" Και πάλι το εννοούσα!!
Εκπλήσσοντάς με ευχάριστα ο άνθρωπος γύρισε με το γνωστό του χαμόγελο, με κοίταξε και μου είπε τις ίδιες και άλλες ευχές... Έκπληξη για πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα.. τι κρίμα!!
Το χαμόγελό του όμως με οδήγησε σε άλλες σκέψεις...

Κοίτα ρε Αυγουστίνα... οπωσδήποτε αυτός ο άνθρωπος δε βρίσκεται στους δρόμους επειδή είναι χαρούμενος με όσα έχει... φυσικά αν μπορούσε θα ήταν σπιτάκι του τώρα, κι όχι στη δουλειά!! Κι εσύ...

Έκανα τη βόλτα μου... γύρισα σπίτι, και είδα πάλι τους συγγενείς μου... αυτή τη φορά νομίζω με διαφορετικό μάτι... και με διαφορετική διάθεση...μόνο ένα άτομο δεν κατάφερα... συγγνώμη...
Μια τελευταία διαπίστωση για να κλείσω...
Στη ζωή τελικά αυτά είναι τα μαθήματα!! Από έναν άνθρωπο που έρχεται και παρέρχεται στη ζωή μας, κι όμως μας δίνει ένα πολύ σημαντικό μάθημα...
ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ
ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ!!!