Ήρθε το τέλος...

Το είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου...
Το blog έφτασε στο τέλος του...
Τουλάχιστον με αυτά τα δεδομένα... αν και δε νομίζω οτι θα αλλάξουν...
υπάρχουν πολλά που σε θυμίζουν εδώ.... όλα...
καλό είναι να μην σε σκέφτομαι...
βαρέθηκες... βαρέθηκα να γίνεται αυτό...
Τελειωσε!!!
Ενα τραγούδι αφιερωμένο σε εσένα. Σε εμάς...
"Γιατί το τραγούδι αυτό πάντα να λέει ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!!"
εσύ είσαι αυτός...
Μακάρι να έβλεπες και να άκουγες όσα υπάρχουν εδώ

Ας τελειώσουμε όπως αρχίσαμε....
Θα δείξει το μέλλον...
Αντίο...
όσο κι αν με θλίβει αυτή η λέξη....

Μου λείπεις... πολύ... Κάτι τέτοιες ώρες σε επιζητώ... κι εσύ συνεχίζεις να μην προσφέρεσαι... Η γαλήνη που μου δίνεις όταν είμαι μόνη μου, αξεπέραστη... το ίδιο και η ευτυχία όταν είμαστε παρέα... Είσαι μέσα σε κάθε όνειρό μου... ελπίζω να το ξέρεις... να το έχεις καταλάβει...
Θέλω να σε δω... πότε θα καλοκαιριάσει επιτέλους... να ζήσουμε ξανά αυτές τις μοναδικές στιγμές... που ήμασταν εγώ κι εσύ μόνο... τι κι αν γύρω μας υπήρχε κόσμος να διασκεδάζει και να φωνάζει (και πάλι χάρη σ' εσένα!!)... ήμασταν οι δυο μας να μελαγχολούμε και με τη σοφία σου να μου διευρύνεις τους ορίζοντες... εγώ σιωπηλή κι εσύ να μου ψιθυρίζεις κάτι... πολλά!! κάθε φορά ερμήνευα διαφορετικά τα λόγια σου... τόσο όμορφες κουβέντες... τις πιο ωραίες που μπορώ να κάνω... σου μιλάω σοβαρά... μη φωνάξεις...
μα... ακόμα κι όταν φώναζες... σπάνιο βέβαια για τις όμορφες μέρες... ήσουν τόσο γλυκιά... πάντα κατάφερνες και συμβάδιζες με τη δική μου ψυχολογία.. η μάλλον όχι!! πάντα με επηρέαζες! με έκανες να συμμετέχω στη δική σου ψυχολογία, και τελικά πάντα ήμασταν τόσο ίδιες... με ηρεμούσες απλά μιλώντας μου... η αλήθεια είναι πως το να σε νιώθω πάνω μου, μου προκαλεί ένα όμορφο συναίσθημα... μια αθώα ηδονή!! τότε όμως άλλα ζητώ, κι αλλού καταλήγω... προτιμώ να σε κοιτώ λοιπόν, έστω κι αν στερηθώ αυτή την ευχαρίστηση... Θα ήθελα πολύ να γνωρίσεις τους ανθρώπους που αγαπάω... να μας δεις στις σωστές στιγμές μας... και ξέρεις τι?? θα ήθελα πολύ να σε εκθεάζω μαζί τους, γιατί το αξίζεις... και το ξέρουμε όλοι μας!! Συναντηθήκαμε οι τρεις μας ένα βράδυ... ένιωσα απόλυτα ευτυχισμένη... και το εννοώ!! Θα μας δεις μια μέρα μαζί όλους... δε θα είμαστε μόνο οι τρεις μας!! στο υπόσχομαι!!

Μου λείπεις...
Στιγμές που τις περιμένω 10 μήνες κοντά... κάθε χρόνο...
Μου λείπεις...


Καληνύχτα βασίλισσα του κόσμου μου!!

Σήμερα είναι επιτέλους η μέρα μου!!!!!
Θα βγάλεις βόλτα τον Ντάμπο!!!!!!:$
Σ' αγαπάω πολύ μικρή μου
χαζοβιόλικη αγάπη από πολυεστέρα!!!
(χαζοβιόλικη για όσα σου ξεφεύγουν άθελά σου ώρες ώρες...
δέν ξεχνάω εγώ!!)

Καμιά μας δεν ένιωσε το φιλί...
πολύ λάθος μας που το δώσαμε!!

Κι έψαχνα απο το απόγευμα την αφορμή... τελικά τη βρήκα..
είναι καλό αυτό τώρα?

Δεν μπορώ άλλο... Ξεπατώθηκα!! Και να πεις οτι ζω και τίποτα...
Άσε με βρε παιδί μου... κάνε δουλειά σου, να κάνω κι εγώ τη δική μου(λυπάμαι που το λέω αυτό)!!
Όταν, ξέρεις, κάτι γίνεται συνήθεια, χάνει την ομορφιά του. Έστω την ομορφιά της στιγμής! Όπως μια πόρνη(γιατί φυσικά και παίζουν ρόλο τα γένη πλέον)... στην αρχή βλέπει και την απόλαυση... όταν όμως γίνεται συνήθεια (ας βγάλουμε το επάγγελμα γιατί θα μιλούσαμε για υποχρέωση και με θλίβει) στην τελική δε νιώθει!! έτσι είναι με όλα τα πράγματα στη ζωή!!
Είναι και αυτό το "να μην απογοητεύσω.. να μην κάνω λάθος.."
Στην τελική όμως δε σώζεται, και το κάνεις... κι όποιον πάρει ο χάρος!! και η συνέχεια? φοβάσαι για την αντίδραση! φυσικό!! σε καταλαβαίνω!! μήπως απ' αυτό το σημείο μιλάμε για πρέπει κι όχι για θέλω? Φρίκη!!
Κρίμα να βλέπουμε το λάθος μετά...
Κρίμα να πιστεύουμε οτι η στιγμή μετράει και για μετά βλέπουμε...
Κρίμα να μη σκεφούμε πως πάντα θα συνδέονται η μια με την άλλη...
Έγινε η αρχή...
Δεν καταλαβαίνω κι όλας την ουσία...
Δεν καταλαβαίνω κάτι!! Κατάλαβέ το...

Υ.Γ: Είναι κι αυτό το ράδιο που σταματά να τραγουδά... δε μ'αφήνει να νιώσω!

Φοβάμαι με το παραμικρό..
Δεν είναι κάτι!
Είναι που απλά φοβάμαι τη ζωή μου.. γενικά.
Τη συνέχεια!!
Συνεχίζει! Πώς όμως?
Με ένα κομμάτι να λείπει...
Και μια μαύρη κηλίδα κάπου μέσα μου..
Ας μην το ζήσω ποτέ!
Ας μη φτάσει ποτέ κανείς σ' αυτή τη θέση....

Σμουρφ...
Κοίτα να δεις που σήμερα δεν είναι και τόσο καλή μέρα...
Μα ούτε κιθάρα να μη μπορώ να παίξω??
Τι να φταίει άραγε??:P
Εντάξει το χέσαμε είναι αλήθεια!!Αλλά έχει γέλιο!!:D Είναι από τα αστεία!! όχι όμορφα, αστεία όμως!!:D:D:D Έχω ρίξει κάτι γέλια τις τελευταίες μέρες... Μόνο στην ιδέα, και στα πλεονεκτήματα, κάνω κάτι (χαζο)χαρές!! Τουλάχιστον θα περάσουμε στις πανελλήνιες!!:D:D:D:D Ορίστε!! και που να το έκανα και επίτηδες!!
(πονηρό!!)χεχε στην έσκασα!!
Εγώ το είπα!! Θα λες με μια πραγματική απόγνωση"γιατί σε εμένα ρε γαμώτο!!!!!!??????"
Κι όχι προσωρινά!! Γενικά!! Δεν είμαι εγώ άτομο ρε παιδί μου!! Ούτε η Παναγία τέτοιο πράγμα!!!xaxaxa
Βασού!! Τι λες??:D:D:D Θέλω να συγγενέψουμε!! Να γίνουμε... πως θα το πεις αυτό???
(πρόσεχε τι λες!! με μέτρο!!χαχα!!)
Κοίτα να δεις που πάλι μου έφτιαξε η διάθεση να τα σκέφτομαι μόνη μου!! αυτό θα πει χαζοχαρούμενο... ε??? λες να είναι σύμπτωμα???:S
Α!! Για να λύσω και κάποιες απορίες!! Ανακάλυψα το "γιατί αυτές οι καταθλίψεις τον τελευταίο καιρό!!" χαχα έλεος!!
Στην τελική να δεις που θα λέμε βλακείες, αλλά έτσι ρε παιδί μου!! να το διασκεδάσουμε!! :D:D:D
Να βλέπουμε τα συμπτώματα, να γελάμε με την γκαντεμιά (κοίτα να δεις που πριν κάμποσους μήνες το έλεγα τύχη... αν και πάλι το θεωρώ τύχη αλλά δε μπορώ να μπω στο mood!! κι όχι μόνο εγώ!!!!!!:D)
Άντε!! Το επόμενό μου ποστ θα είναι το αποτέλεσμα!! (φοβάμαι τα... όχι το ρυάκι!!!!:P)
ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕ, ΚΑΤΑΛΑΒΕ!!!:D